Dzień Flagi Rzeczpospolitej Polskiej wprowadziła ustawa z dnia 20 lutego 2004r. Dzień ten jest również Dniem Polonii i Polaków za Granicą. Zgodnie z konstytucją RP, flaga to prostokąt w proporcjach 5:8, podzielony na dwa równe pasy, biały u góry, czerwony na dole. Historycznie polskie barwy narodowe wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Dlatego też na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła. Umieszczenie orła na fladze zarezerwowane jest dla bander, placówek dyplomatycznych, portów i lotnisk. Zgodnie z etykietą flagową nie można flagi nadużywać i prywatnie eksponować przez 365 dni w roku. To już może być uznane za dewaluację ważnego symbolu. Flaga zazwyczaj towarzyszy nam w czasie przeżywania wzniosłych uroczystości (np. państwowych, sportowych). Zgodnie z etykietą flaga, którą eksponujemy, powinna być czysta, niewyblakła i niepostrzępiona. Każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo wywiesić flagę państwową na swoim domu, a także w oknie lub na balkonie swego mieszkania. Szerokość takiej flagi nie może być mniejsza niż 1/3 długości drzewca lub większa niż 1/2 jego długości. Najczęściej drzewce są umieszczone w uchwycie pod kątem ok. 45 stopni do ściany budynku, ale można je również umieścić poziomo na balkonie lub w oknie. Flaga nigdy nie może dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody. W mediach społecznościowych od kilku lat prowadzona jest kampania, aby nie pisać po fladze. Zachęcają do tego weterani II wojny światowej, którzy dla symboli narodowych i ojczyzny walczyli i byli gotowi poświęcić życie. Wywieszajmy flagi w święta narodowe, ale pamiętajmy, że wymaga ona szacunku.
Święto Konstytucji 3 Maja obchodzone jest w ramach upamiętnienia uchwalenia Konstytucji w 1791 roku. Była to pierwsza w Europie i druga na świecie ustawa regulująca ustrój prawny państwa. Święto ustanowione zostało w 1919 roku, gdy Polska odzyskała niepodległość. Sejm Ustawodawczy podjął uchwałę, według której święto 3 Maja zostało uznane świętem narodowym. Po II wojnie światowej zwyczaj obchodów powrócił i trwał aż do 1946 roku, kiedy doszło do masowych demonstracji studenckich.
Od tego czasu władze komunistyczne zabroniły publicznego świętowania i organizowania obchodów 3 Maja. Wszelkie próby manifestowania były w tych dniach tłumione przez milicję. Władze PRL postanowiły dodatkowo znieść to święto poprzez ustawę z dnia 18 stycznia 1951 roku o dniach wolnych od pracy. Święto Narodowe Trzeciego Mają przywrócone zostało dopiero w 1990 roku. Pierwsze po przerwie uroczyste obchody odbyły się na Placu Zamkowym w obecności ówczesnego prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego. Od 2007 roku święto 3 Maja obchodzone jest także na Litwie.
Ponadto 3 maja wypada także święto kościelne, a dokładniej święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, które obchodzone jest od 1920 roku. Ma ono upamiętniać złożone przez Jana Kazimierza śluby lwowskie, podczas których powierzył Polskę pod opiekę Maryi. Nie jest to jednak święto nakazane, więc tego dnia katolicy nie są zobligowani do uczestniczenia w Eucharystii. Parafia w Woli Zgłobieńskiej jest pod wezwanie Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.
Konstytucja 3 maja została uchwalona w 1791 roku w celu uregulowania ustroju prawnego Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Przywódcy stronnictwa patriotycznego z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim wykorzystali zbliżające się święta wielkanocne do zwołania Sejmu, który przegłosował ustawę przy obecności zaledwie 1/3 posłów. Była to druga na świecie i pierwsza w Europie spisana konstytucja. Ustawa zmieniła ustrój państwa na monarchię dziedziczną, doprowadziła do politycznego zrównania mieszczan i szlachty oraz wprowadziła ochronę państwa nad chłopami, dzięki czemu miały zostać złagodzone nadużycia w pobieraniu pańszczyzny. Konstytucja wprowadziła także podział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
Z uchwaleniem Konstytucji 3 maja wiązały się nadzieje na umocnienie Polski na arenie międzynarodowej, ustawa dawała też szansę na przeprowadzenie koniecznych reform ustrojowych. Konstytucja miała także gwarantować niezależność polityczną od zagrażających Polsce sąsiadów: Rosji, Prus i Austrii. Wprowadzenie konstytucji wywołało jednak zdecydowaną reakcję carycy Katarzyny II, która z częścią magnaterii zawiązała w Targowicy konfederację, na której uznano Konstytucję 3 maja za symbol zdrady narodowej. Doprowadziło to do wybuchu wojny polsko-rosyjskiej w 1792 roku.